Ο τρόπος, με τον οποίο ένα ιδίωμα
ή μία σταθερή έκφραση μπορεί να μεταφραστεί, εξαρτάται από πολλούς
παράγοντες. Δεν είναι μόνο ο παράγοντας της διαθεσιμότητας στη
γλώσσα-στόχο για ένα ιδίωμα με μια παρόμοια έννοια. Άλλοι παράγοντες
είναι, η σημασία των συγκεκριμένων λεξιλογικών στοιχείων, η καταλληλότητα ή
ακαταλληλότητα της χρήσης ιδιωματισμών στη γλώσσα-στόχο, καθώς και η
αποδοχή ή μη αποδοχή της χρήσης.
Υπάρχουν κάποιες στρατηγικές για τη μετάφραση των ιδιωμάτων:
1) Χρησιμοποιώντας ένα ιδίωμα με παρόμοια
έννοια και μορφή: η χρήση ενός ιδιώματος στη γλώσσα-στόχο, το οποίο μεταφέρει
περίπου την ίδια έννοια του ιδιώματος της γλώσσας-πηγής, επιπλέον, αποτελείται
από ισοδύναμα λεξιλογικά αντικείμενα.
2) Χρησιμοποιώντας ένα ιδίωμα με
παρόμοια έννοια, αλλά ανόμοια μορφή: η ύπαρξη ενός ιδιώματος ή μιας σταθερής
έκφρασης στη γλώσσα-στόχο, που έχει μια σημασία παρόμοια με εκείνη του
ιδιώματος ή της έκφραση της γλώσσας-πηγής, αλλά αποτελείται από διαφορετικά
λεξιλογικά αντικείμενα.
3) Μετάφραση από την παράφραση: όταν
δεν μπορεί να βρεθεί στη γλώσσα-στόχο αντιστοιχία ή όταν είναι σκόπιμο να χρησιμοποιηθούν
ιδιωματισμοί στο κείμενο-στόχο, λόγω των διαφορών μεταξύ της γλώσσας-πηγής και της
γλώσσας-στόχου.
4) Μετάφραση από παράλειψη: όταν ένα
ιδίωμα έχει στενή αντιστοιχία στη γλώσσα-στόχο και η έννοια δεν μπορεί εύκολα
να παραφραστεί.
5) Στρατηγική της αποζημίωσης:
όταν κάποιος μπορεί είτε να παραλείπει ή να υποβαθμίζει ένα χαρακτηριστικό στο
σημείο, όπου εμφανίζεται στο κείμενο-πηγή και να το εισαγάγει σε άλλο σημείο
στο κείμενο-στόχο. Η στρατηγική αυτή δεν περιορίζεται στους ιδιωματισμούς
ή στις σταθερές εκφράσεις. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αντισταθμίσει
οποιαδήποτε απώλεια ή έννοια, συναισθηματική δύναμη ή υφολογικό στοιχείο, που μπορεί
να μην υπάρχει η δυνατότητα να αναπαραχθούν σε ένα δεδομένο σημείο στο κείμενο-στόχο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην φαίνεται ένα γλωσσικό στοιχείο ως «ξένο σώμα» μέσα
στο μετάφρασμα και να υπάρχει η αίσθηση του πρωτότυπου στον αναγνώστη.